Liczebniki
Tallord
Liczebniki główne
0 – null 1 – en/ei/ett* 2 – to 3 – tre 4 – fire 5 – fem 6 – seks 7 – sju/syv 8 – åtte 9 – ni |
10 – ti 11 – elleve 12 – tolv 13 – tretten 14 – fjorten 15 – femten 16 – seksten 17 – sytten 18 – atten 19 – nitten |
20 – tjue 21 – tjueen 22 – tjueto 30 – tretti 40 – førti 50 – femti 60 – seksti 70 – sytti 80 – åtti 90 – nitti |
100 – (ett) hundre 101 – hundre og en 130 – hundre og tretti 200 – to hundre 453 – fire hundre og femti tre 1000 – (ett) tusen 2000 – to tusen 3333 – tre tusen tre hundre og tretti tre 1 000 000 – en million 1 000 000 000 – en milliard |
*Tutaj wybór formy liczebnika zależy od rodzaju rzeczownika, z którym występuje, i prawie pokrywa się z rodzajnikiem nieokreślonym rzeczownika:
ei bok – jedna książka
en stol – jedno krzesło, ale
ett hus – jeden dom.
W odniesieniu do liczb jako takich, na przykład kodu pocztowego lub numeru telefonu, używane jest słowo en.
Tymczasem mówiąc, która jest godzina, używa się ett:
– Hva er klokka?
– Den er ett.
Liczebniki porządkowe
0. nulte 1. første 2. andre 3. tredje 4. fjerde 5. femte 6. sjette 7. sjuende / syvende 8. åttende 9. niende | 10. tiende 11. ellevte 12. tolvte 13. trettende 14. fjortende 15. femtende 16. sekstende 17. syttende 18. attende 19. nittende | 20. tjuende 21. tjueførste 22. tjueandre 30. trettende 40. førtiende 50. femtiende 60. sekstiende 70. syttiende 80. åttiende 90. nittiende | 100. hundrede 1000. tusende |
Użycie liczebników porządkowych języku norweskim jest podobne do tego w języku polskim. W przypadku określania roku używa się jednak liczebnika głównego, a nie porządkowego:
19.04.1989 – (den) nittende mars nitten åttini / (den) nittende i fjerde nitten åttini
Rok jest zapisywany cyframi, ale sposób, w jaki się go mówi, zależy od tego, czy jest to obecne, czy poprzednie tysiąclecie:
1999 – nitten nittini (dosłownie: dziewiętnaście dziewięćdziesiąt dziewięć)
2013 – to tusen og tretten lub tjue tretten.
W przypadku klas lub pięter, po liczebniku porządkowym zwykle występuje rzeczownik w formie nieokreślonej:
Hun går i sjette klasse. (Ona chodzi do szóstej klasy.)
De bor i tredje etasje. (Oni mieszkają na drugim piętrze.)
W innych przypadkach istnieje duża swoboda wyboru, czy rzeczownik będzie w formie nieokreślonej, określonej bez rodzajnika określonego, czy określonej z rodzajnikiem określonym.